ولا تقولوا لمن یقتل فی سبیل الله اموات بل احیاء و لکن لا تشعرون.(بقره/154)

نگویید که کسانی که در راه خدا کشته شده اند مرده اند-بلکه زنده اند و لکن شما خبر ندارید.

اگر گفته شود که مقصود از حیات-حیات قیامت است-پاسخ این است که چه ضرورتی داشت که قرآن کریم مخاطبین خود را به عدم شناخت و در چنین حیاتی(که فعلا جریان ندارد)محکوم نماید؟

و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتأ بل احیاء عند ربهم یرزقون* فرحین بما آتاهم الله من فضله و یستبشرون بالذین لم یلحقوا بهم من خلفهم الا خوف علیهم و لا هم یحزنون*یشتبشرون بنعمة من الله و فضل و ان الله لا یضیع اجر المؤمنین.(آل عمران/169-171)

مپندار کسانی که در راه خداوند کشته شده اند مرده اند-بلکه زنده اند و نزد پروردگارشان روزی می خورند.از آنچه که خدا به آنها داده شادمانند و به کسانی که هنوز به آنها ملحق نشده اند بشارت می دهند که(آنجا)نه دچار خوفند و نه دچار حزنی.به نعمت الهی و فضل شادمانند و خداوند اجر مؤمنین را ضایع نمی فرماید.

آیه کریمه ضمن اثبات حیات برای کشته شدگان-بهره مندی شهدا را از آن روزی مخصوص الهی خاطر نشان می سازد آن هم نه فقط در آینده(قیامت)بلکه بلافاصله پس از مرگ.و دلیلش-تعبیر(یرزقون)است که بر حال و دوام دلالت دارد و الا می فرمود:*سیرزقون*(روزی خواهند خورد.)

نکته دیگر اینکه فرمود:این روزی یافتگان بقدری خوشحال و شادمانند که آرزو می کنند دوستانشان(که در دنیا هستند)به آنها ملحق شوند.اگر این زندگی فقط در آخرت بود چه جای این بود که برای دوستانشان استلحاق نماییند.

ومن أعرض عن ذکری فإن له معیشة ضنکأ و نحشره یوم القیامه أعمی.(طه/124)

و کسی که از یاد من روی برگرداند پس برای او یک زندگی سخت می باشد و او را در روز قیامت کور برانگیزیم.

این آیه دو نوع حیات و معیشت را مطرح می سازد:معیشت ضنک و کوری روز قیامت.حیات اولی حیات برزخی است و دلیلش این است که کافران عمومأ در دنیا زندگی فراخی دارند-زیرا برای تمتّع از لذات دنیا حد و مرزی نمی شناسند همانطور که در روایت آمده است:*الدنیا سجن المؤمن و جنة الکافر-دنیا زندان مؤمن و بهشت کافر است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: